The Longest Ride Review

De films van Nicholas Sparks hebben vaak een hoog zwijmelgehalte. Bij The Longest Ride is dat niet anders. Bij The Longest Ride komt dit vooral door Luke gespeeld door Scott Eastwood. Jeetje, wat is die vent knap! Luke is in de film een professioneel stierrijder. Hij wil de beste van de wereld worden, met alle gevolgen die eraan verbonden zijn. Tijdens een wedstrijd ontmoet hij Sophia en haar sorority sisters. Sophia moet in eerste instantie niets hebben van het hele country gebeuren en stier rijden. Haar leven bestaat uit kunstgeschiedenis en studeren om zo een fantastische stage te krijgen in New York.

Twee liefdesverhalen in één

Voorspelbaar Luke en Sophia vallen voor elkaar. Ze gaan op een romantische date en vanaf die tijd zijn ze samen. Op de terugweg van die date vinden ze een brandende auto die door een vangrail is gereden. Hierin zit Ira Levinson, een bejaarde joodse man. Luke weet Ira uit de auto te redden en Sophia haalt een doos met oude brieven uit de auto. Via die oude brieven leer je het liefdesverhaal van Ira en Ruth kennen.

The Notebook gehalte

Volgens mij heeft iedereen die de film kijkt wel een favoriet koppel. Die van mij waren Luke en Sophia. Vooral omdat ik Luke zo knap vond, maar ook omdat dat verhaal dichter bij me ligt. Het verhaal van Ruth en Ira vond ik absoluut mooi, maar The Notebook gehalte iets te hoog. Het voorlezen van brieven om herinneringen naar boven te krijgen, de oorlog, het wel/niet samen zijn. Het verhaal is wel anders. Ruth en Ira zijn geen Allie en Noah. Dat begint al dat Ira en Ruth joods zijn en Allie en Noah niet. Dat element vind ik wel heel mooi aan hun verhaal. Het effect van de jaren 40 is anders dan in The Notebook.

Love requires sacrifice, always

De mooiste filmquote vond ik ‘Love requires sacrifice, always.’ Puur, simpel en eerlijk. We weten allemaal dat je soms dingen op moet geven voor vriendschap en liefde. Wil je partner, vriend, vriendin, iets heel graag maar lukt of kan dat absoluut niet, dan moet je datgene soms opofferen. Dat opofferen gebeurt in beide verhalen. Ruth offert haar droom op om bij Ira te blijven. Sophia offert haar droom ook op om bij Luke te blijven. En hij uiteindelijk ook de zijne voor haar. Het einde van deze film vond ik mooi. Een beetje voorspelbaar zoals we van Nicholas Sparks gewend zijn, met een Happy End.

Conclusie

Verwacht je een hoogstaande film, dan heb je het mis. Het is een typische Nicholas Sparks film zoals je het ook van hem gewend bent. Het verhaal is mooi. Misschien nog wel beter dan The Notebook omdat je hier te maken hebt met twee liefdeskoppels. De mix van een koppel van nu en een koppel uit de jaren 40 vind ik erg leuk. Vooral ook omdat het om een joods koppel gaat, dat geeft het verhaal net wat extra dimensie. Het verhaal over een bullrider is net wat anders dan je had verwacht. Bullriders waren voor mij onbekend terrein voor de film. Lijkt de film je toch helemaal niks, ga dan heen om het lichaam van Scott Eastwood. Je zal niet teleurgesteld zijn ;)

Heb jij deze film al gekeken? En wat vond je ervan?